أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج3 ؛ ص259
باب مصافحه دست بهم دادن
امام باقر عليه السّلام فرمود: چون دو مؤمن بهم برخورند و مصافحه كنند، خدا دستش را ميان دست آنها گذارد و با آنكه رفيقش را بيشتر دارد مصافحه كند.
ابا عبيده حذاء گويد: از مدينه تا مكه در يكتاى كجاوه همراه امام باقر عليه السّلام بودم، حضرت در بين راه پياده شد و قضاء حاجت كرد و برگشت و فرمود: ابا عبيده دستت را بده، من دستم را دراز كردم، حضرت چنان فشرد كه در انگشتانم فشار را احساس كردم. سپس فرمود: اى ابا عبيده هر مسلمانى كه برادر مسلمانش را ملاقات كند و با او مصافحه نمايد و انگشتان خود را با انگشتان او درهم كند، گناهان آنها مانند برگ درختان در فصل زمستان بريزد.
ابو حمزه گويد: همكجاوه امام باقر عليه السّلام بودم، چون بار بزمين گذاشتيم، حضرت اندكى راه رفت، سپس آمد و دست مرا گرفت و گرم بفشرد، من عرضكردم: قربانت گردم، من كه در كجاوه همراه شما بودم؟ فرمود: مگر نميدانى كه چون مؤمن گردشى كند و سپس ببرادرش دست دهد خدا توجه خود را بسوى آنها افكند و همواره بآنها رو آورد و بگناهان فرمايد: از آنها فروريزيد،- اى ابا حمزه- سپس گناهان مانند برگ درخت فروريزند و آنها خالى از گناه از يك ديگر جدا شوند.
امام باقر عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله: فرمود: چون يكى از شما برادرش را ملاقات كند بايد باو سلام كند و دست بدهد، زيرا خداى عز و جل فرشتگان را بدين عمل گرامى داشته،
أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج3، ص: 262
امام باقر عليه السّلام فرمود: هر گاه مردى با رفيقش دست دهد، آنكه دستش را نگه دارد، اجرش بيشتر است از آنكه رها ميكند، و آگاه باش كه گناهان از آنها بريزد تا آنجا كه گناهى باقى نماند.
امام صادق عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله هرگز با مردى مصافحه نميكرد، جز آنكه دست خود را از دست او نميكشيد، تا وقتى كه او دست خود را از دست حضرت ميكشيد.
مطالب مرتبط
دعای ویژه افطار ماه مبارک رمضان ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آمار سایت
کدهای اختصاصی